​

"Meisje, meisje, als je valt, altijd iets van maken." 

- Sonia Gaskell - 

​

​

This performance is a portrait of Li and the emotional and physical abuse she experienced within various juvenile institutions. Miss Sympathie is a dystopian docufictional theater piece about loss during childhood.  

​

Li is my sister. The narrative is generous. The tone is dark. The humor present. 

 

This portrait is about survival, about not belonging anywhere and still finding your place. It's about dealing with life, about how easily things get out of hand, how everything simultaneously does and does not work out. A story about helicopters, trauma, heartbreak and finger stains on ivory white curtains.

​

​

Li draait met de gestolen sleutel het slot van de snoepjeskast open om de zelfgemaakte avocaat van haar moeder uit te lepelen. Ze is zes jaar oud. Onderbroken door een vreemd geluid loopt ze naar de andere kant van de kamer en ziet zo door het hoekraam hoe een sterke wind ontsteekt die miljoenen grassprieten hysterisch maakt.

​

Een reusachtig helikopter-ding komt recht uit de hemel en lijkt te willen landen in de tuin. Dat gaat niet goed. Het toestel vliegt bruusk terug de lucht in en komt zo gevaarlijk dichtbij. Hakkelend raakt het monster de grond, precies op het stukje waar vroeger de zandbak stond. Een moment lang gebeurt er niets. Alles staat stil, behalve het kortgeschoren gras.

​

De helikopterdeur klapt open en gebukt uit het toestel komt haar vader. Hij zwaait blij naar haar. Li kijkt verbaasd naar haar moeder die rechts naast haar is komen staan, met half open mond. Zij lacht niet. Haar gezicht is vervuld met haat, de soort die je enkel voor een ex-geliefde kan voelen. Ze beveelt alle gordijnen te sluiten en binnen te blijven. Voor één keer mogen Li's vingers de witte gordijnen aanraken.

​

​

​

​

Credits |
 

concept en regie: Kim Snauwaert

dramaturgie: Simon Baetens
performers: Lisa Snauwaert, Hendrik Van Doorn

Met de steun van: De Grote Post, C-takt 

​

​

​

​

​

​

​